Leerstoornissen

Leerstoornissen omvatten zowel lees-, schrijf- als rekenstoornissen, ook wel dyslexie, dysorthografie en dyscalculie genoemd. Ze vinden hun oorsprong in tekorten in het taalvermogen van het kind, dit terwijl er sprake is van een normale intelligentie. Het kind heeft dan problemen met het omzetten van de gesproken taal in geschreven taal (spellen), maar ook met het omzetten van schrijftaal naar spraak (lezen). Bij rekenstoornissen is er sprake van een achterstand voor specifieke rekenvaardigheden. In grote lijnen worden ze opgesplitst als volgt:

Dyslexie en/of dysorthografie

Deze stoornis wordt gekenmerkt door een hardnekkig probleem met het aanleren en/of het vlot toepassen van het lezen en/of het spellen op woordniveau. Het algemene doel van de dyslexiebehandeling is het technisch kunnen lezen en/of spellen op die wijze dat de cliënt kan voldoen aan de passende eisen van zijn of haar dagelijks functioneren. Met technisch lezen wordt een vlotte en accurate directe woordherkenning bedoeld, hardop of stillezend. Het spellen heeft betrekking op het foutloos schrijven of typen. Tijdens de logopedische behandeling kunnen ook compenserende werkwijzen en middelen aangereikt worden die het zelfstandig functioneren (makkelijker) mogelijk maken.

Dyscalculie

Deze stoornis wordt gekenmerkt door hardnekkige problemen met het leren en het accuraat kunnen toepassen van wiskundige kennis.

De behandeling van bovenstaande stoornissen is er eveneens op gericht om sociaal-emotionele problemen te voorkomen of te verminderen die het gevolg zijn van het ervaren van de beperkingen die de leerstoornis met zich meebrengt. Een lage motivatie is een aanwijzing voor zo'n probleem. Het is daarom zeer belangrijk dat het kind zich goed voelt zowel op school als tijdens de logopedie. Spelend leren is hierbij een zeer belangrijke factor.​