Neurologische Communicatiestoornissen

Neurologische spraak- en taalstoornissen worden in de logopedie onderverdeeld in progressieve stoornissen en niet-progressieve stoornissen. Een progressieve stoornis geeft aan dat de stoornis steeds erger wordt na verloop van tijd, zoals ALS, MS, Parkinson of dementie. Onder niet-progressieve neurologische stoornissen vallen de stoornissen die optreden als gevolg van een hersenbeschadiging. Dit bijvoorbeeld door een beroerte (CVA), een ongeval, een hersentumor of een spierziekte. Bovenstaande oorzaken kunnen leiden tot taal-, spraak- en/of slikproblemen:

• Afasie (taalproblemen)
• Dysarthrie (spraakproblemen)
• Apraxie (spraakproblemen)
• Dysfagie (eet-, drink- en slikproblemen)

Bij progressieve stoornissen ligt de nadruk hoofdzakelijk op het compenseren van de stoornis. Bij niet-progressieve stoornissen zal er voornamelijk gefocust worden op het revalideren van de stoornissen. Afhankelijk van het stadium waarin de patiënt zich bevindt (acuut, revalidatie of chronisch), is een volledige revalidatie niet in alle gevallen haalbaar. Er wordt dan getracht om zoveel mogelijk klachten te verlichten via gerichte spraak-, taal en/of mondmotorische oefeningen.